یکی بود و یکی نبود خدا مثل همیشه بود.

ماه نصف نشده بود که از شکاف کعبه،این خانه چهار گوش آسمانی نوزادی بیرون آمد

تا خستگی را از تن عالم بدرآورد.

خلاصه،گذشت و گذشت و گذشت،تا امشب که ماه هنوز نصف نشده،و بعد چهارده قرن صدای کف زدن فرشته ها بیاد آن روزها بگوش می رسد.

و ما باز دلمان لک زده برای آمدن مردی شبیه آن پدر.

حالا یکی نیست و یکی هست باز هم خدا مثل همیشه هست،و مردی منتظر فرمان خدا

تا اینبار او خستگی را از تن همه عالم بیرون کند.

اللهم عجل لولیک الفرج